Een verlieservaring werpt een schaduw van verdriet uit. Maar deze schaduw kan niet bestaan zonder haar lichtbron, de liefde die er is. Wanneer zowel schaduw als licht met warme aandacht benaderd worden, kun je het geheel weer zien.

En dat is belangrijk om weer nieuw perspectief in het leven te krijgen. Want verlies markeert een leven en eist daarmee haar bestaansrecht op. Ze reikt je als het ware de hand om een persoonlijke zoektocht aan te gaan naar hernieuwde zin.

Dat geldt ook voor sterven, waar verbinding met dierbaren centraal staat en het emotioneel loslaten van het leven verzacht mag worden.

Dit natuurlijke levensproces wordt ondersteund door iets tastbaars te maken of een kunstvorm te bekijken.

Beiden hebben de werking van een monument dat houvast geeft om in contact te zijn, gevoelens uit te drukken en betekenis te geven aan de situatie.